olgancha, asbobini labimga tekkizdi. Tipirchilab, yuzimni olib qochardim. U yana qo'lini orqasi bilan tarsaki tushirib yubordi.
- Aka, iltimos, xohlamayman - yig'lardim.
- Aminga qilishimni xohlarsan unda - degancha yana pastlab amimga qo'tog'ini to'g'irlamoqchi bo'lganda:
- Yo'o'q - deb baqirib yubordim.
U yana lahza o'tmay labimga qo'tog'ini bosardi. Og'zimni baribir ochmayotganimni ko'rib, yana urardi. Ikki yuzimni qisgancha, lablarimni bir-biridan ajratib, uchini og'zimga kiritib olganda, tishim bilan to'sib turardim, og'iz bo'shlig'imni.
- Qanchiq, biriga ko'nishga majbursan endi - deb bo'ynimdan bo'g'ib olganda, og'zimni ochib yubordim og'riqdan. U qo'tog'i og'zimga shunchaki kirib turganidan kayf qilmay, kompyuter monitori tarafga qaratdi yuzimni. "Ana shunday qilishingni xohlayman" deganini eshitib, ekranga qararkanman, qiz yigitnikini kayf qilib so'rib, tuxumlarini yalayotgandi.
"Bir paytlar shunaqa joylarini ko'rib, sen ham og'zinga bir nimalarni tiqib, kayf qilib kimlarnikinidir so'rging kelardi-a, Madin" degancha ichimda yig'lab gaplashardim o'zim bilan. Mana o'shanday bo'lyapti, lekin men xohlagan tarzda emas aksincha qiyin holatda.
U esa asbobini tiqib chiqarishni boshlagandi.

Davomi bor...