jinim suymaydi...Xo’sh, qancha berasiz?LekinAyol Ma’rufga achinib qaradiva ko’kragini to’ldirib nafasolgach, asta-sekin tirsillabturganko’kragi ustidagikofta tugmalarini echaboshladi.—Hurmatingizni qilgandim.Siznitushungan yigit deb o’ylagandim. Endi o’zingizdanko’ring... Shunday baqirayinki, guvoh degani to’lib ketsin...Aytib qo’yay, o’zimnihimoyalash maqsadida u er-bu eringizni, ba’zi nozikjoylaringizni, betingiznishunday timdalabtashlaymanki, ikki hafta ko’chaga chiqolmaysiz...—Bo’ldi, bas!–dedi Ma’ruf jonholatda qo’lini ko’tarib.Ayol yigitga g’olibona tikildi:–Siz menga buyruq bermang.Siz mendan iltimos qiling...Tugmalarini bo’shatib bo’lgan ayol koftasini echishgaunnamoqda edi.—Iltimos!–dedi jon holatdaMa’ruf. Ayol echinishdan to’xtadi. –Qancha?—Yonimda ellik mingcha bor...—Bu kam... Stolning o’zigakamida o’n besh ming to’lashkerak.—Yana qancha kerak?—Yana ellik mingcha bo’lsa,etadi. Haliyam rahmat deng,charchab turgan paytim yo’liqib qoldingiz. Bo’lmasa sog’ib ichardim, bermasangiz,ishxonangizga borib, janjal-to’polonko’tarardim,to’rttarasmni direktoringiz stoligaqo’yardim. "Meni uradi... zo’rlaydi...”, deb diydiyoqilardim. Ana unda o’zingizkelardingiz emaklab...—Qolgan pul...–dedi Ma’rufbo’g’iq ovozda,–qolgan puluyda.Ayol xotirjam tarzda qaytakiyinib sumkachasidan oynachiqardi va yuzini pardoz qilaboshladi.–Hechqisi yo’q. Hozirborini berasiz. Keyin ko’chaga chiqamiz. Sizpasportingizni qoldirasiz-da,taksida uyga borib kelasiz.Qochib ketaman desangiz, "Baxt qushi”da manzilingizbor.Biroq unda to’rt baravarto’lashingizga to’g’ri keladi.Hammasi juvon talabqilganday bo’ldi. Qahvaxonahaqinito’lab, tashqarigachiqishgach, Ma’ruf juvongapasportini berib qo’ydi-da, o’zi bir taksi ushlab, uyga borib, aytilgan pulni olib keldi.Pulni olarkan, ayol iljaygan ko’yi:–Rahmat,–deb qo’ydi.Pul achchig’i–jon achchig’i.Ma’ruf beixtiyor pichingqilishdan o’zini tiyibturolmadi:–Yaxshikunlaringizga ishlating.Bungajavoban juvon oppoqtishlariniko’z-ko’zlayotganday og’zini kattaochib iljaydi:–Shunday kunlarko’p bo’laversin... Xayr.Omadingizni bersin.Ayol sallona-sallonaqadamtashlagan ko’yi uzoqlashibketaverdi. Ma’ruf jahl bilanyerga tupurdi va boshqa yo’ldan ketarkan, to uyigacha o’zini, Olimjonni va... barchabuzuq ayollarni so’kib keldi.Ma’ruf dushanba kuniertalabdan ishga shukayfiyatda keldi. Uniertalabdan zavod darvozasiyonidakutib turgan ijrochidirektortavoze bilankabinetigaboshladi.Ma’rufning kabinetikattagina, juda did bilanbezatilganekan. Ishga salchalg’igan Ma’ruf soatigaqarab, to’qqiz bo’lganligini ko’rdi va kotibani chaqiradiganqo’ng’iroqcha tugmasinibosdi.Eshik tavoze bilan ochildi.Avval xonaga xushbo’yatirlarning nozik ifori bostiribkirdi. So’ng ostonada xush-xandon, tabassumlarga g’arqbo’lgan juvon paydo bo’ldi.Ma’rufning ko’zlari katta-katta ochilib ketdi...Kotiba... shanba kuniuchrashgan ayoli–Parizod edi...Nogahon kotibaning ranggidokadek oqardi, nimalardirdemoqchi bo’lib, og’zinikappa-kappa ochdi, ammomiq etolmadi...»